Quarantaine op 5 december 2021

Het is nu bijna twee jaar na ons bezoek aan een carnavalsoptocht in Noord-Brabant, het was druilerig weer. Nog geen week later bleek het virus op een dramatische manier in die provincie te zijn neergestreken. Wij waren door het oog van de naald gekropen.

Nu is het moment aangebroken dat het virus ook in onze woning voet aan de grond kreeg. Ons veilige gevoel omdat we de gewenste afstand van elkaar hebben bewaard, omdat we niet hebben geknuffeld, omdat we gezond hebben gegeten, omdat we ons zorgzaam hebben gedragen, heeft nu toch een breuk opgelopen.

Het gevoel van nu bij het thuis blijven is voor mij toch heel anders dan vorig jaar tijdens de totale lockdown. Toen maakten we samen puzzels, Van Haasteren puzzels met tientallen luchtballonnen, kermiskraampjes en altijd een afbeelding van Sinterklaas. We zaten samen aan tafel om te genieten van lekkere dingen.

Nu zijn we zelfs van elkaar gescheiden, er wordt niet in eenzelfde bed geslapen, we eten niet aan dezelfde tafel, zien elkaar hooguit in het voorbijgaan, altijd met een mondkapje op, altijd met nog meer afstand dan die anderhalve meter, altijd nog voorzichtiger dan we altijd al deden.

Het Sinterklaasfeest gaat ons huis voorbij. Natuurlijk waren er al eerder cadeautjes gekocht, zijn er surprises gemaakt en is er over gedichten gedacht. Nadat we in 2020 het feest vierden met ons eigen gezin in plaats van met nog heel veel tantes, neven en nichten, moeten we het in 2021 helemaal voorbij laten gaan. De cadeautjes staan ergens verdekt opgesteld in afwachting of we misschien met Kerst toch een leuk spel kunnen doen.

Hou me ten goede, ik wil niet zielig doen. Het virus treft ons nu in ons contact met elkaar, met ons gezin, contact dat we hierna hopelijk weer volop met elkaar kunnen hebben, en niet zoals bij zoveel anderen, geen contact meer met een lief omdat hij of zij ingehaald is door de dood.

Voel je gelukkig als je net als ik nog niet ziek geworden bent, voel je gelukkig als je kunt face-timen of bellen met kinderen, ouders, vrienden en vriendinnen, voel je gelukkig met het lezen van een boek of een stripverhaal, voel je blij met mooie muziek of een fijn televisieprogramma. Het hoeft niet moeilijk te zijn, maar je blijft natuurlijk wel alleen.

Laten we hopen dat we er met zoveel mogelijk mensen doorheen komen.

Cobi Oosterling